Juristen krijgen het vaak te verduren: “Jullie voeren alleen maar semantische discussies” Met andere woorden: je bent aan het woordklooien. Spelen met taal, zonder praktisch nut. En als zo’n opmerking in een vergadering op tafel komt, kun je als jurist maar beter even je mond houden. Want ja, wie wil er nou de sfeer bederven met een discussie over het verschil tussen ‘mag’ en ‘moet’?

“Telkens weer bepalen overwegingen van ethischen aard de beslissingen van den rechter, de geslotenheid van het wettelijk systeem wordt niet meer klakkeloos aanvaard: ,,goede trouw", ,,het handelen zooals in het maatschappelijk verkeer betaamt"; „plichten van moraal en fatsoen", „wat redelijkerwijze gevraagd kan worden", worden door den rechter ingeroepen ter vaststelling van recht en plicht van partijen,” (Paul Scholten, Verzamelde Geschriften Deel I, p.283)